Японд 12 сарыг "Шивасү"(師走) гэх бөгөөд "Багштан гүйх" гэж бичиж, сүм хийдийн лам багштан дээр үед айл бүрийн гэрээр орж, завгүй гүйдэг байснаас ийн нэрлэх болсон гэдэг. Эдүгээ, оны төгсгөл, шинэ жил, бас бус гээд яаж ийж байгаад завгүй болчихдог 12 сар. Миний хувьд ч бас, төлөвлөсөн олон юмандаа баригдаж, ажил бас хажуугаар нь найз нартайгаа хамтарч зохион байгуулах гэж байгаа шинэ жилийн бэлтгэл гээд, "шивасү"-дсээр...үр дүн өчигдөр ажил дээрээсээ гэр рүүгээ биш цагаан халаадтай аниа нарын халамжинд оронгоо шахдаг юм байна. Аятайхан нүдний шилтэй, сайхан инээмсэглэсэн эмч агаа "айхтар хүнд биш байна харьж болно" гэсэн тул өглөө хариад ирчихсэн ингээд сууж байна.
Дурсамж,
Гэрээсээ гараад сураггүй, утсаа авахгүй байсан түүний утас арай гэж холбогдоход, "ххх-д байдаг эмнэлэгт байна" гэсэн хариу байлаа. Газар мэдэхгүй би хайн хайн очиход, эмнэлгийн орон дээр юу ч болоогүйм шиг инээгээд тэр хэвтэж байсан. Өмнөх орой нь санаа зовоод унтаж чадахгүй нойргүй хонон, арай гэж өглөө нь хайж харайж очсон гэж.
Гайхширал,
Сэтгэл... чи ийм сонин шт, хэдхэн жилд ингээд юу ч мэдрэхгүй, юу ч бодохгүй, цэвдэг болчихдог гэж.
Цагийн урсгал сэтгэлийг нимгэлэн, шингэрүүлж бүр байхгүй, ор үгүй болгож, тэнд үлдэх нь сайнтай муутай дурсамж л байх.
...гээд арал дээр ирээд 2 дахь удаа эмнэлэгийн бараа харсан нь өчигдөр байлаа.
23наас, олон жилийн өмнөөс явахыг хүсч, хэдэн сарын өмнөөс төлөвлөж байсан Хоккайдо аялалдаа марш-лана. Бие тиймэрхүү ч, өнөө маргаашдаа хичээгээд, Боорцог дүүтэйгээ хөгжилтэй аялал хийгээд ирнээ. Гэснээс, энд аялалын булан нээе гэж бодож байгаа. Компьютер-аа эмчлэхээрээ зураг хиймз.